NIEUW
Podcast-serie Canon sociaal werk
Symposium erfgoed en sociaal werkSymposium 13 juni
Mijn moeder wil mijn naam niet weten Christel Jansen
Mijn moeder wil mijn naam niet weten


Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2021
ISBN 9789046828298
€ 20.99
Bestellen
eerste   vorige   overzicht   volgende   laatste
‘Mijn moeder wil mijn naam niet weten’ van Christel Jansen is een verbijsterend waargebeurd verhaal over een moeder, de bekende celliste Lies Verbeek die niet kon ’moederen’, over de verwoestende invloed van de oorlog en over hoe jeugdtrauma’s doorwerken in de rest van de je leven. Hoewel je bijna niet kan geloven wat er allemaal in één gezin gebeurd is, geeft dit spraakmakende boek een herkenbaar en treffend tijdsbeeld.

2010. Esther neemt afscheid van haar stervende moeder, de beroemde celliste Lies Verbeek (pseudoniem voor Mieke van der Wees). Lies was als moeder ongrijpbaar. Ze ontkende het bestaan van Esther en haar broers, de kinderen groeiden op in pleeggezinnen en tehuizen. Esther wil weten wat haar moeder heeft gedreven tot dit drastische besluit. Komt het door haar jeugd als muzikaal wonderkind? Of door het verraad van de Joodse tenor Juliusz Kaufmann, Esthers vader en Lies’ grote liefde? Welk aandeel had de oorlog in de keuzes van Lies? En welke rol speelde haar tweede man, Victor Lindenbaum, die naam maakte als ’dokter van het volk’, in deze familietragedie?

Alle personages hebben daadwerkelijk geleefd, twee van de drie kinderen leven nog steeds. De echte Victor Lindenbaum heette Bob Smalhout, anesthesioloog, hoogleraar en publicist van liberaal joodse was een bekende arts en columnist voor De Telegraaf. Smalhout (1917-2015) stond bekend om zijn uitgesproken (conservatieve) meningen, waarmee hij vaak hevige discussies opriep. Alle historische feiten en optredens in deze roman kloppen.

De aangrijpende geschiedenis van een zeer getalenteerde vrouw die leefde van, voor en met haar cello en klassieke muziek. Die in de jaren dertig van de vorige eeuw trouwde met een joodse man, een schitterende tenor - wiens ouders de oorlog niet overleefden. Drie kinderen kregen zij, die hun hartstochten in de weg zaten - en die zij schrapten uit hun leven. Een hartverscheurend boek, dat je keel steeds verder dicht knijpt.’ - Job Cohen

Christel Jansen (Haarlem, 1961) studeerde Slavische talen, communicatie- en religiewetenschappen. Ze werkt als journalist/schrijver en schreef eerder jeugdromans, columns en non-fictie (waaronder De woonschool). Christel Jansen is gefascineerd door familiegeschiedenissen: hoe werkt familieleed, vaak uit eerdere generaties, door in het leven van een individu? Aan de hand van interviews, archiefonderzoek en authentiek bronmateriaal vertelt zij het complete verhaal.

Lees de recensie van De Woonschool.

----------------------------------------------

Recensie op www.libris.nl

Familie kies je niet
06-01-2022 door Iselle (@little_book_addict)

’Ze is wel je moeder.’

Gisteren sloeg ik dit boek dicht. Ik sloeg het dicht en ik ben er stil van. En nu nog. Dit boek heeft indruk op mij gemaakt en ik vind het lastig om de juiste woorden te vinden.

Lastig om de juiste woorden te vinden, omdat ik het moeilijk vind om iets te schrijven over iemands levensverhaal. Iemands familiegeschiedenis. Een familiegeschiedenis die vormgegeven wordt door woorden op papier. Op het papier gezet door Christel Jansen. Haar schrijfstijl is als een muziekstuk, met een vloeiende melodie. Het las erg vlot, maar hier en daar had de redacteur wel wat scherper mogen zijn op ontbrekende letters en ontbrekende/dubbele woorden. Dit haalde mij af en toe uit mijn leesflow, máár deed verder niet af aan het verhaal.

Het schrijnende verhaal van Esther en van haar broers Stefan en Bram. En ook wel het tragische verhaal van Lies. Het geeft perfect weer hoe hartverscheurend het is dat je zelf je familie niet kiest. Het overkomt je, net als het leven.

Het verhaal wordt vanuit verschillende personages verteld. Heden en verleden wisselen elkaar af en op die manier krijg je een goed beeld van de gezinssituatie van Esther. En door deze afwisseling bleef ik nieuwsgierig of Esther antwoorden zou krijgen op haar vragen.

Hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe meer dit verhaal onder mijn huid ging zitten. Dit familieportret kwam echt binnen. Tuurlijk waren het andere tijden. Maar het verhaal geeft goed weer welke invloed je opvoeding heeft op de rest van je leven. Welke sporen de oorlog achterliet. En hoe bepaalde keuzes invloed hebben op iemand anders.

Het is een verhaal dat veel emoties met zich meebracht. Bij de personages, maar ook bij mij als lezer. Ik heb met iedereen meegeleefd en wilde het liefst iedereen een knuffel geven óf ze toespreken dat sommige beslissingen niet de juiste waren. Dat had wellicht een hoop pijn gescheeld. Maar helaas, geschiedenis kun je niet herschrijven. Je kunt er wel van leren.

Christel Jansen heeft er met deze ontroerende roman voor gezorgd dat de kinderen van Lies de erkenning krijgen die ze verdiend hebben. Ik geef het boek ****

Beoordeling redactie:
eerste   vorige   overzicht   volgende   laatste