Nico de Boer Het is de gemeenschap, suffie! Crisis van de wijkraden. Essay in opdracht van het LSA. LANDELIJK SAMENWERKINGSVERBAND ACTIEVE BEWONERS, Utrecht, 2019 Bestellen |
|
H et rommelt in de relatie tussen
wijkraden en gemeente. Er zijn tal van
wrijvingen waarbij de gemoederen soms
hoog oplopen. Zwaar geïrriteerde ambtenaren
en wethouders staan tegenover tot op het bot
beledigde bewoners. Gemeenten verwijten wijkraden
dat ze vasthouden aan de privileges van een oude
vorm van participeren (buurtburgemeesters, inspraakom-
de-inspraak) en krijgen te horen dat ze te weinig
representatief zijn. Wijkraden voelen zich uitgespeeld
tegen nieuwe, minder gestructureerde bewonersinitiatieven
en verwijten de gemeente dat die hen negeert
en passeert zodra het erop aankomt. Een blik op de geschiedenis levert een nieuw perspectief op deze crisis op. Wijkraden waren nooit bedoeld als inspraakorgaan, maar moesten juist fungeren als organisatoren van gemeenschapsleven. Pas de afgelopen decennia zijn de raden door de gemeenten gedegradeerd tot instrumenten van participatie. Dat kan anders. Wijkraden kunnen weer knooppunten worden van maatschappelijke democratie, maar dan moeten ze niet bang zijn voor een beetje macht. In een overtuigend historisch-polemisch essay levert Nico de Boer voldoende brandstof om de discussie over de toekomst van wijkraden van nieuwe energie te voorzien. Daarbij heeft het niet zoveel zin om aan de wijkraden zelf te gaan sleutelen als niet in de de eerste plaats ‘het functioneren van het gemeentelijk apparaat onder de loep wordt genomen’. Download hier het essay. |
|