In dit boek biedt palliatief arts Kathryn Mannix haar lezers haar 30 jaar ervaring met overlijden aan, ze biedt ons haar ogen en oren, haar plaats aan het bed, haar aandeel in de gesprekken, haar kijk op de gebeurtenissen (p. 11). Ze wil zo het taboe op de dood doorbreken. Het levenseinde wordt nog teveel ontkent. Zo treedt zij in de voetsporen van Elisabeth Kübler-Ross, de pionier van de palliatieve zorg.

Doorheen het boek krijgen we beschrijvingen van 30 situaties uit de loopbaan van de auteur, telkens voorzien van de nodige reflecties.