Van hoop des vaderlands naar ADHD’er Angela Crott
Van hoop des vaderlands naar ADHD’er
Het beeld van de jongen in opvoedingsliteratuur.

Eigen Beheer, , 2011
ISBN 9789461082312
€ 32.50
eerste   vorige   overzicht   volgende   laatste
Begin twintigste eeuw werden jongens nog gezien als mannen-in-wording, op weg naar een belangrijke rol in de maatschappij. Dat ze in de tussentijd brutaal en baldadig waren, hoorde erbij. Tegenwoordig zijn diezelfde eigenschappen een probleem, vooral in de klas. Jongens zijn niet veranderd, wel hoe opvoeders naar hen kijken, tot die conclusie komt historica Angela Crott in haar onderzoek naar opvoedingsliteratuur over jongens tussen 1882 en 2005. Eind 2011 promoveerde zij op het ruim 400 pagina's tellende proefschrift Van hoop des vaderlands naar ADHD’er. Het beeld van de jongen in opvoedingsliteratuur.

Naar aanleiding van dit proefschrift schreef Volkskrant-columniste Aleid Truyens: 'En nu is er historica Angela Crott, die een boude bewering over adhd de wereld in slingert. 'Het diagnosticeren van drukke jongens als adhd'er is een uitwas van het burgerlijk beschavingsoffensief dat in de 19de eeuw is begonnen' - zo luidt een stelling bij haar dissertatie. (…) Aan de jongens zélf veranderde in ruim een eeuw niets, concludeert ze. Die bleven altijd hun lawaaiige, bonkige, ravottende, slonzige, impulsieve, opschepperige en hartveroverende zelf. Maar wat een eeuw geleden nog als kwajongensgedrag werd beschouwd, heet nu hinderlijk. Dat ging sluipenderwijs. Voor 1945 was de jongen nog een 'erfprins des hemels' die nadat hij was uitgeravot een degelijke kostwinner moest worden. Na de oorlog, toen de bevolking in de steden toenam en het ouderlijk gezag taande, werd baldadigheid van jongens (nozems!) vaker als overlast ervaren. De feministen in de jaren '70 bestempelden jongensgedrag als 'agressief'. Vanaf de jaren '80 werd gedrag steeds vaker in psychologische termen beschreven, waardoor er vanzelf meer 'afwijkingen' ontstonden. Bovendien kwamen er meer eenoudergezinnen en stonden er minder mannen voor de klas, waardoor veel jongens een mannelijk rolmodel misten. De nadruk, op school, op zelfstandig werken en zelf-reflectie deed de rest: jongens gingen slechter presteren. De ideale jongen is tegenwoordig een meisje; de echte jongen een adhd'er. Mooie historische analyse, die goed aansluit bij wat opvoedingsdeskundigen als Louis Tavecchio, Martine Delfos en Micha de Winter erover hebben geschreven. Het wordt nu tijd voor oplossingen en maatregelen. Red de jongen, hij is het waard.‘ Aldus Aleid Truyens, in de Volkskrant van 7 december 2011.

Zelf pleit Crott voor meer begrip en waardering voor jongensgedrag. 'Als jongens moeilijk schools kunnen leren, moet je ze dan iedere keer vragen om reflecties op hun eigen gedrag te schrijven en portfolio's in te leveren? Er moeten toch ook onderwijsvormen te bedenken zijn die meer inspelen op hun fysieke energie, hun durf en nieuwsgierigheid.' Ze noemt de ambachtsschool, het schooltype waar jongens het altijd goed hebben gedaan en de enige school die positief besproken wordt in de bronnen. 'Als er nu gesproken wordt over kenniseconomie, dan gaat het niet over deze vorm van kennis. Die verdient meer waardering, zodat ouders hun zonen daar weer met trots naar toe laten gaan.'

Meer informatie: Site: Radboud Universiteit - Van hoop des vaderlands.


Bestellen: € 32,50 overmaken op banknummer 1327.14.884 t.n.v. A.J.M. Schurgers-Crott, o.v.v proefschrift, met vermelding van het adres waar het proefschrift naar toe moet.
eerste   vorige   overzicht   volgende   laatste